به احتمال بسیار زیاد با توجه به شواهد قطعی برخورد یک شهاب سنگ به قطر 15 کیلومتر به منطقه ای نزدیک مکزیک و اثرات زیست محیطی آن در روی جانداران در سطح وسیعی از کره زمین در حدود 66 میلیون سال قبل مرگ حدود 75 در صد موجودات زنده روی کره زمین در آن دوره قابل توجیه است.
بدنبال مرگ گیاهخواران و گوشتخواران که در صدر آن دایناسورها بوده اند محیط کره زمین برای رشد و نمو پستانداران و گونه های نزدیک به پریماتها که میمونها و انسانها هم جزو آنها هستند مساعد تر شده و به ظهور انسان روی کره زمین انجامیده است.
اول اینکه انسانهای نئاندرتال به دلیل عدم تواناییشان برای تطابق با سرما از بین رفته اند.دانشمندان از بزرگی حفره چشم و کم بودن حجم مغزشان در مقایسه با سایر گونه های انسان سخن گفته اند.
دوم اینکه ما در گذر زمان از محل آفریقا به بیرون از آن آمده ایم و این نشان از اصل بودن آفریقا در این سیر تاریخی دارد.یعنی واقعا منطقه مصر لبنان سوریه و فلسطین و ایران و خاور میانه نقش مهمی در این شکل گیری انسان متمدن دارند.
آنتروپویید ها -میمون مانندها-حدود 50 میلیون سال قبل در آفریقابوجود آمدند.هومینویید ها-انسان و میمون-حدود 25 میلیون سال قبل احتمالا در همان آفریقا بوجود آمدنداگرچه شواهدی در آسیا هم دارند.18 میلیون سال قبل یک گروه هومینویید آفریقایی به آسیا مهاجرت کرد.10 میلیون سال قبل یک گروه از همین مهاجرین به آسیا -به آفریقا برگشتند که نیاکان مشترک و اولیه بقیه هومینین ها-انسان مانندها- را بوجود آوردند.
اگر پختن را نیاموخته بودیم، نه تنها هنوز شبیه به شامپانزه بودیم، بلکه مثل آنها باید بخش اعظم روزمان را صرف جویدن می کردیم.
اگر به خاطر غذای پخته نبود، یک فرد معمولی باید روزانه حدود پنج کیلوگرم مواد خام مصرف می کرد تا کالری لازم برای بقا را جذب کند. این مدت یعنی شش ساعت در روز را صرف جویدن کنیم.
این یک نظر پذیرفته شده است که با ورود گوشت قرمز به رژیم غذایی اجداد انسان ، مغز آنها رشد کرد و هوششان افزایش یافت.